તૃષ્ણા

ખુદા બક્ષે છે તુજ ને જે, ગણી લેજે તું પ્યારું તે,

ન જાણે કેમ માણસ, તૃષ્ણાઓ ની પાસ દોડે છે.

 

કદી દોડાવે કોઈને, કદી ખુદ એ જ દોડે છે,

જીવન ની આપાધાપીમાં થઇ રમમાણ દોડે છે

 

કદી કોઈ ને છોડે છે, કદી સંબંધ તોડે છે,

રૂપૈયાકાજ એ પોતાનાંનો વિશ્વાસ તોડે છે

 

મહાલય માં શિવાલય માં ખુદાલય માં ને દેવળ માં,

બની ભિક્ષુક, ભૂલીને ખુદ નું એ સન્માન દોડે છે

 

કરે છે ત્યાગ સુખનો, શાંતિનો, આરામનો એ તો,

જીવન ના ભોગ ભોગવવા એ દિવસ રાત દોડે છે

 

કરે છે મોક્ષ ની વાતો, જીવન માં ત્યાગ ની વાતો,

આવે જ્યાં લાભ ની વાતો તો સડસડાટ દોડે છે

 

ખુદા ને પામવા ની વાત એ કરતો રહે હરદમ,

ખુદા ને પામવા, ખુદ નું એ ભૂલી ભાન દોડે છે

 

જીવન માં પામવા ની લ્હાયમાં ને લ્હાયમાં એ તો,

જીવનને એ મુકીને હોડ માં દિન રાત દોડે છે.