ઇશ્વર

મન નથી, બુદ્ધિ નથી કે ન કર્મ છું;
દેહ નહીં, વાણી નહીં કે ન અંગ છું.

આગ નહીં, માટી નહીં, નહીં આસમાન;
જળ નહીં, વાયુ નહીં કે ન પ્રાણ છું.

ના કોઈ આકાર, ના ગુણ, રૂપ-રંગ;
ધર્મ, અર્થ, ન કામ કે ન મોક્ષ છું.

જન્મ-મૃત્યુ, ધનમાં કે નહીં દૈન્યમાં;
બાલ્ય, યૌવન કે જરા કે ન રોગ છું.

પાપમાં હું નથી, નથી હું પુણ્યમાં;
ના સમય, સુખ-દુઃખ કે ન ભોગ છું.

જાતિમાં નહીં, દેશમાં, નહીં વર્ણમાં;
પ્રેમ, મમતા, મિત્રતા કે ન શોક છું.

કર્મકાંડમાં હું નથી, નથી વાદમાં;
મંદિરોમાં હું નથી કે ન તિર્થ છું.

તર્કમાં હું નથી, ન અર્થ, ન શાસ્ત્રમાં;
દર્શને નહીં, શ્રુતિ, સ્મૃતિ કે ન વેદ છું.

પ્રકૃતિ છું, શૂન્ય છું, બ્રહ્માંડ છું;
સર્વવ્યાપક સત્યનો અજવાશ છું.

તું

ખૂબ ઝંખેલી હતી, એ પળ સમી તું,
મધ્ય રણમાં ઝાંઝવાનાં જળ સમી તું.

મેં જીવનમાં જે કદી સાચી કરી નહીં,
એ ખુદાની બંદગી ના ફળ સમી તું.

જ્યાં હું જોઉં, ત્યાં બધે તારું જ દર્શન,
ન હો પણ દેખાય એવા છળ‌ સમી તું.

આ જીવનમાં ચોતરફ અંધાર જેવું,
ભિતરે થી થાય એ ઝળહળ સમી તું.

તું કદી મળશે નહીં, એ છે ખબર પણ,
જીવવા પ્રેરે એ પ્રેરક બળ સમી તું.